Santok

Santok 1; dwie czaszki konia na reliktach wału; podgrodzie

Chronologia: XII–XIII w.

Źródło: Rajewski 1975.

Santok, 2; wykop 1; ćwiartka 186 A/D; podgrodzie.

Chronologia: X – początek XIII w.

Cechy biologiczne i biometryczne:

Płeć: samiec; wiek w latach: 13.

Morfologia i tafonomia:

cała czaszka z niewielkimi uszkodzeniami m.in. po obu stronach szczęki, powyżej zębów przedtrzonowych (P3); powierzchnia czaszki gładka, brązowa; na granicy kości czołowej i międzyciemieniowej kilka ukośnych rys (negatywy ostrego, lekkiego instrumentu), dwa ukośne ślady siekania cięższego ostrza – widoczne na lewej kości siecznej w okolicy dziobowej; gdzie indziej, w tym negatywy zębów zwierzęcych (prawdopodobnie psa), znajdują się na lewym kłykciu potylicznym; na wyrostkach nosowych siekaczy widoczne są ślady przeżuwania wyrostków nosowych przez psa (?); ślady przesuwania się zębów (psa?) na powierzchni kości; na wyrostku nosowym lewego siekacza dobrze zaznaczona (choć płytka) bruzda wewnętrzna, na wyrostku prawym bruzda wewnętrzna, słabo czytelna; grzebień karkowy wklęsły, asymetria lewa; ślady starcia powierzchni żującej obu zębów P2 w części mezjalnej (opis na podstawie oryginalnej fotografii dostępnej autorom [1]).

Literatura: Osypińska 2019, Rysunek VI.1.19 i ten projekt.

[1] dzięki uprzejmości dr Kingi Zamelskiej-Monczak